درباره هموندیِ تاریخ و روایت بسیار گفته نشده است.
در واقع، نکته اصلی این است که تاریخ، همه خوان است؛ یعنی این که همگان با شناختی نسبی از وضعیتِ زیستیشان، میتوانند کتب تاریخی را ورق بزنند و آنگاه به خیال خود، با پیگیریِ داستان، یا به گفته ادبی و تکنیکیتر، با روایت، از آنچه بر آدمیان گذشته یا آدمیان بر خود گذرانده اند آشنا گردند.
اما آیا هر آنچه به نام تاریخ، روایت میشود تاریخ است؟
مثلاً آثار، و نه ترجمههایِ، بسیار خوانده شده ذبیح الله منصوری، واقعاً تاریخ را روایت میکنند یا حاصلِ ذهن خلاّق و خیالپردازِ اویند؟
این رشته سر دراز دارد.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.