شناسنامه مصلحت
تأليف: افتخاري، اصغر Eftekhari, Asghar
عنوان: مصلحت
محل نشر: ناشر، سال نشر: تهران: دانشگاه امام صادق(ع)، 1390
مشخصات ظاهري: 207 ص
فروست: دانشگاه امام صادق(ع)؛ 303: مفاهيم بنيادين علوم انساني اسلامي؛ 2
عنوان به انگليسي: Expediency
شابك: 9786002141514
نوبت چاپ: چاپ اول
نوع جلد: رقعي (شوميز)
موضوع: 1. مصلحت (اصول فقه)
موضوع
آنچه در اثر حاضر مورد سوال واقع شده، اين است كه مصلحت در قالب گفتمان سياسي اسلام، چه سير تحولي را طي نموده و متناسب با آن چه نقش‌هايي را ايفاء نموده است؟
فصل اول
فصل اوّل با عنوان «كالبد شكافي مفهومي مصلحت»؛ درباره كالبد شكافي و تمييز مرزهاي معنايي موجود از اين مفهوم نزد انديشه‌گران مختلف، بحث شده است. از اين منظر پژهشگر، سه رويكرد متفاوت را شناسايي و از يكديگر تمييز داده است كه عبارتند از: رويكردهاي فلسفي، كلامي و فقهي. نگارنده جهت تبيين رويكرد مفهوم‌شناسانه انديشه‌گران مسلمان به مفهوم مصلحت دو رويكرد اصلي در حوزه دين‌شناسي (عرفي‌گرا و شريعت‌گرا) را معرفي و بر اساس آن انواع مختلفي از نظريه‌هاي مصلحت را شناسايي و معرفي نموده است.
فصل دوم
فصل دوم با عنوان «سير تحول مصلحت در فقه سياسي اهل سنت»؛ الگوهاي سياسي را نزد اهل سنت مورد بحث و بررسي قرار داده است. نتايج يافته‌هاي محقق در اين فصل به شرح زير است: در يك جمع‌بندي كلان مي‌توان سه دوره تاريخي اصلي را در سير تحول تفكر انديشه‌گران اهل سنت سراغ گرفت. در دوره نخست كه با رحلت رسول خدا (ص) آغاز مي‌شود شاهد شكل‌گيري خاستگاه‌هاي معرفتي مصلحت سياسي هستيم. مطابق اين رويكرد، شمول و جامعيت دين به نفع نفش‌آفريني عقل جمعي مسلمين باز تعريف مي‌شود. در دوره دوم مرزهاي تلقي مذبور از توسعه يافته و نوعي افراط‌گرايي پديدار مي‌شود كه به نقض پاره‌اي از احكام شريعت از سوي خلفاء – مستند به اصل مصلحت – منجر مي‌گردد.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.