نیکوکاران بدطینت (اسراری از گناهکاری ملل ثروتمند و تهدیدی برای خوشبختی جهانی)
نیکوکاران بدطینت ﺑﻪ ﻧﺪرت اﺗﻔﺎق ﻣﻰاﻓﺘﺪ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺑﺎ ﭼﺸﻢاﻧﺪازی ﻧﻮ ﺑﻪ اﻣﻮر ﺟﻬﺎن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮد، اﻣﺎ ﻫﺎ ـ ﺟﻮن ﭼﺎﻧﮓ١ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺣﻴﺮتاﻧﮕﻴﺰ اﺻﻴﻠﻰ در ﻣﻮرد ﺟﻬﺎﻧﻰﺳﺎزی ﺑﺮای ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺮی و در ﻇﺎﻫﺮ
او اﺳﺘﺪﻻل ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺮی و در ﻇﺎﻫﺮ، ﮔﻮﻳﻰ ﻛﺸﻮرﻫﺎی ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و ﻣﺆﺳﺴﺎت ﻋﻤﺪه، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﻨﺪوق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻰ ﭘﻮل٢ و ﺑﺎﻧﻚ ﺟﻬﺎﻧﻰ٣، ﻣﻰﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻠﻞ، ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺪرن و ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، در ﻋﻤﻞ، ﻛﺸﻮرﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ در ردهﻫﺎی ﺑﺎﻻﺗﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﺮدﺑﺎﻣﻰ را ﻛﻪ ﺧﻮد آنﻫﺎ ﺑﺮای رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺛﺮوت از آن ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪاﻧﺪ را از ﺟﻠﻮی ﭘﺎی دﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪاﻧﺪ!
ﭼﺎﻧﮓ در ﻣﺴﻴﺮ اﻓﺸﺎﮔﺮی ﺧﻮد، اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی دوﮔﺎﻧﻪای
ﭼﺎﻧﮓ در ﻣﺴﻴﺮ اﻓﺸﺎﮔﺮی ﺧﻮد، اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی دوﮔﺎﻧﻪای را آﺷﻜﺎر ﻣﻰﻛﻨـﺪ ﻛـﻪ در ﻫﻤـﻪ ﺟﺎ وﺟﻮد دارﻧﺪ: در ﻓﻬﻢ ﺳﻴﺎﺳﺖﮔﺬاران از ﺗﺎرﻳﺦ، در ﻧﮕﺮشﻫـﺎی آنﻫـﺎ ﺑـﻪ ﻣﺒﺎﺣـﺚ ﻣﻬﻤـﻰ ﭼﻮن ﺗﺠﺎرت آزاد، ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاری ﺧﺎرﺟﻰ و در ﭘﻴﺶداوریﻫﺎی ﮔـﻴﺞﻛﻨﻨـﺪه ﺧـﻮد در ﻣـﻮرد ﻛﻠﻴﺸﻪﻫﺎی ﻣﻠﻰ و ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎی »آرﻣﺎﻧﻰ« ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دوﻟﺖ. اودﻗﻴﻘﺎًﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ ﻛـﻪ ﭼـﺮا اﻳـﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی دوﮔﺎﻧﻪ از ﺳﻮی ﻛﺸﻮرﻫﺎی ﻣﻮﻓﻖ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﺟﻬـﺎن در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﺪﻣﻪ زدهاﻧﺪ ـ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﺪﻣﻪ زدن اداﻣﻪ ﻣﻰدﻫﻨﺪ ـ و ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻗﺎﻧﻊﻛﻨﻨـﺪهای ﻧﺸﺎن ﻣﻰدﻫﺪ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎران ﺑﺪﻛﺎر ﺷﻮاﻫﺪی را ﻛﻪواﻗﻌﺎًدر ﻣﻘﺎﺑﻞ آنﻫﺎ ﻣﻰدرﺧﺸـﻨﺪ، ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ، ﻣﻰﺗﻮان اﻗﺘﺼﺎد ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪﺗﺮ و ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪﺗﺮی را اﻳﺠﺎد ﻛﺮد.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.