برنامه ريزي اقتصادي(مباني،اصول و روش ها)
برنامه ريزي اقتصادي ﻳﻜﻰ از ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺟﺪﻳﺪ ﻋﻠﻢ اﻗﺘﺼﺎد اﺳﺖ و ﺷﺮوع آن ﺑﻪ ﺳﺎلﻫﺎى ﺑﻌـﺪ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ دوم ﺑﺎز ﻣﻰﮔﺮدد. اﻣﺎ در ﻫﻤﻴﻦ ﻣـﺪت اﻳـﻦ ﻣﻮﺿـﻮع در ﻣﻴـﺎن ﻛﺸـﻮرﻫـﺎى ﺟﻬﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ ﻧﻬﺎد ﻫﺎى ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮى (اﻗﺘﺼـﺎدى) ﺑـﺪون اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ اﺑﺰار ﻗﺪم ﺑﺮﻧﻤﻰدارﻧﺪ.
دولت و نقش آن
در اﻳﻦ اﺛﺮ اﺑﺘﺪا دوﻟﺖ و ﻧﻘﺶ آن در اﻗﺘﺼﺎد ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻰ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﺑـﻪ ﺗﺒـﻊ آن ﺗﻼش ﺷﺪه ﺗـﺎ ﺟﺎﻳﮕـﺎه ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ رﻳـﺰى در ﭘﻬﻨـﻪ اﻗﺘﺼـﺎد روﺷـﻦ ﺷـﻮد . در واﻗـﻊ دوﻟـﺖ، ﻧﻘﺶ آﻓﺮﻳﻦ اﺻﻠﻰ در ﺳﻴﺎﺳﺖﮔﺬارى در ﻛﺸﻮرﻫﺎﺳـﺖ. در ﺷـﺮاﻳﻄﻰ ﻛـﻪ دﺧﺎﻟـﺖ دوﻟـﺖ ﺑﺮاى ﻗﺮار دادن ﻛﺸﻮر در ﻣﺴﻴﺮ رﺷﺪ و اﺻﻼح ﻧﻘـﺺ ﻫـﺎ و ﻛﺎﺳـﺘﻰ ﻫـﺎ ﺗـﻼش ﻣـﻰﻛﻨـﺪ، ﺿﺮورت ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰى ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰﺷﻮد. دوﻟﺖ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪوﺟﻮد ﺑﻴﺎورد ﻛﻪ دو اﺻﻞ اﺳﺎﺳﻰ ﻛـﺎراﻳﻰ و ﻋـﺪاﻟﺖ در آن رﻋﺎﻳـﺖ ﺷﻮد. اﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﻣﮕﺮ آﻧﻜﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰار ﻫﺎى ﻣﻨﺎﺳـﺐ و اﻗـﺪاﻣﺎت ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺴﻴﺮى را ﻃﺮاﺣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﺻﻮرت ﺑﮕﻴﺮد.
اشكال برنامه ريزي
اَﺷﻜﺎل ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰى ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮاﻳﺶ ﻫﺎى ﺳﻴﺎﺳﻰ و ﻓﻠﺴﻔﻰ دوﻟﺖ ﻫـﺎ ﻣﺘﻐﻴـﺮ اﺳـﺖ. ﺳﺎﺑﻘﺎً در دوﻟﺖ ﻫﺎى ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰىﻫـﺎى ﻣﺮﻛـﺰى و ﺗﺼـﻤﻴﻢﮔﻴـﺮىﻫـﺎى ﻛـﻼن روش اﺻﻠﻰ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﻳﺰى ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ دوﻟﺖ در ﺗﻤﺎم ﻣﻮاﺿﻊ ﺣﻀﻮر داﺷـﺖ و ﺑـﺮاى آﻧﻬﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮى ﻣﻰﻛﺮد. اﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن روش ﻫـﺎى ﺟﺪﻳـﺪﺗﺮى در ﻣﻴـﺎن دوﻟـﺖ ﻫـﺎ رواج ﭘﻴﺪا ﻛﺮد. دﺳﺘﻪ اى از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰى ﻫﺎى رﻓﺎه ﺣﺮﻛـﺖ ﻛـﺮده و دﺳـﺘﻪاى دﻳﮕﺮ ﺗﻼش ﻛﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﺶ دوﻟﺖ را ﺣﺪاﻗﻞ ﻛﻨﻨﺪ و اﻣـﻮر را ﺑـﻪ ﺑﺨـﺶ ﻫـﺎى ﺧﺼﻮﺻـﻰ اﻗﺘﺼﺎدى واﮔﺬار ﻛﺮدﻧﺪ. در ﻃﻰ اﻳﻦ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮات زﻳـﺎدى ﻛـﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪرﻳـﺰى ﭼـﻪ در ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﭼﻪ در اﺑﺰار داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺮز ﻫﺎى ﺗﻔﺎوت در ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪرﻳـﺰىﻫـﺎ از اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛﻢرﻧﮓﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.