روانشنا‌سان معتقدند افرادی که در کودکی در معرض اذیت و آزار قرار گرفته‌اند، نمی‌توانند در آینده تعامل سالم و منطقی با دیگر اعضای جامعه برقرار کنند و کودکان آزاردیده امروز، بزهکاران فردا خواهند بود.[۱]
حمایت از کودک و دفاع از حقوق کودک بزه‌دیده‌ای که از ناحیه والدین مورد تعدی قرار گرفته است، مبنای ایدئولوژیکی دارد؛ بدین معنا که در همه ادیان به ویژه در اسلام، آزار کودک و عدم رعایت حقوق وی از معاصی بزرگ محسوب شده‌است برای نمونه در آیه ۷۵ سوره نساء آمده است که «چرا در راه خدا و در راه نجات کودکانی که به دست ستمگران تضعیف شدند، پیکار نمی‌کنید؟».
به علاوه در نظام حقوقی اسلام تأکیدات فراوانی بر محافظت و مراقبت از کودکان در تمامی ابعاد گردیده است. امام سجاد )ع( در رساله حقوقی خود، در رابطه با حق فرزند خطاب به والدین می‌فرمایند: «و اما حق فرزندت این است که بدانی او از تو و وابسته به تو است در زندگی دنیا، و خیر و شرش با تو است و تو مسئولیت سرپرستی او را از حسن تربیت و راهنمایی او بر خدای عزوجل و کمک او بر طاعت و فرمانبرداری خدا در مورد تو و در مورد خودش بر عهده داری و در صورت انجام این مسئولیت ثواب می‌بری و در صورت کوتاهی کیفر می‌شوی».[۲]
از سوی دیگر مقابله با جرایم علیه کودکان در کانون خانواده به علت خصوصی تلقی شدن حریم خانواده، با مشکلات بسیاری مواجه است و به علاوه آنکه کودکان به حقوق خود واقف نیستند و نمی‌توانند از خود دفاع کنند و یا دادخواهی نمایند، بنابراین آسیب‌پذیرترین قشر جامعه محسوب می‌شوند و لازم است قوانین حمایتی برای آنها در نظر گرفته شود.
در قانون حمورابی که قدیمیترین قانون دست‌نوشته بشریت متمدن است، مردمان از کودک‌آزاری پرهیز داده شده‌اند، اما علیرغم این توصیه‌ها و حمایت‌های کیفری و غیر کیفری، عدم رعایت حقوق کودکان، آمار قابل توجهی را به خود اختصاص داده است….
[۱]. آبروشن، هوشنگ، کودک‌آزاری و کنوانسیون حقوق کودک، تهران، آثار اندیشه، چاپ دوم، ۱۳۸۷، ص ۱۰٫
[۲]. حیدری نراقی، علی محمد، رساله حقوقی امام سجاد (ع)، قم، انتشارات مهدی نراقی، چاپ چهارم، ۱۳۸۵، ص ۳۱۱٫
هنوز بررسیای ثبت نشده است.