وقف اموال غير مادي در حقوق ايران و فقه اماميه
وقف اموال غير مادي در حقوق ايران و فقه اماميه ؛ وﻗﻒ ﻳﻜﻰ از ﻧﻬﺎدﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻫﺪاف ﺧﻴﺮﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ از آﻏﺎز زﻧﺪﮔﻰ ﻣﺪﻧﻰ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده اﺳﺖ. اﻓﺮاد در ﺟﻮاﻣـﻊ ﻣﺨﺘﻠـﻒ و در زﻣـﺎنﻫـﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻨﺎﻓﻊ اﻣﻮال ﺧﻮد را ﺑﻪﺻﻮرت وﻗﻒ در اﺧﺘﻴﺎر ﻫﻤﮕﺎن ﻗﺮار ﻣﻰدادﻧـﺪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ در ﺗﻤﺎﻣﻰ ازﻣﻨﻪ از واﻗﻔﺎن ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﻳـﺎد ﮔـﺮدد.
ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﻼﻣﻰ
ﻟـﺬا در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﻼﻣﻰ از آن ﺑـﻪ ﺻـﺪﻗﻪ ﺟﺎرﻳـﻪ ﺗﻌﺒﻴـﺮ ﻣـﻰﺷـﻮد. اﻣـﺮوزه وﻗـﻒ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻗﺘﺼﺎدي و ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻣﺮﺑﻮط ﺑـﻪ آن در ﻣﻠـﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺿﺮورت ﺑﺎزﻧﮕﺮي در ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﻘﻬﻰ ـ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ آن ﺑﺮ ﻛﺴﻰ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﻤﻰﺑﺎﺷﺪ.
ﻧﺎﻛـﺎرآﻣـﺪي اﻗﺘﺼﺎدي اﻣﻮال
ﺑﻪﻧﺤﻮي ﻛﻪ در ﺑﻌﻀﻰ از ﺣـﺎﻻت ﻧﺎﻛـﺎرآﻣـﺪي اﻗﺘﺼﺎدي اﻣﻮال وﻗﻔﻰ و ﺣﺘﻰ ﻏﻴﺮﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮدن ﻛﺎرﺑﺮي آن (ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ آداب ﻣﺮدم در ﺑﺴﺘﺮ زﻣﺎن)، از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ دﻏﺪﻏﻪﻫﺎي اﻣﻮال وﻗﻔـﻰ در اﻳـﺮان ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. ﻟﻴﻜﻦ، وﻗﻒ ﺑﻪوﻳﮋه در ﺧﺼﻮص اﻣﻮال ﻏﻴﺮﻣﺎدي از ﻣﺒﺎﺣﺜﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ در آﺛﺎر ﺣﻘﻮقداﻧﺎن ﻣﻬﺠﻮر ﻣﺎﻧﺪه و ﺟﺎﻳﮕـﺎه واﻗﻌـﻰ ﺧـﻮد را ﻧﻴﺎﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ و ﺣﻘﻮقداﻧﺎن در ﻛﺘﺐ ﺧﻮد آن ﻫﻢ ﺑﻪﻃﻮر ﭘﺮاﻛﻨﺪه اﺷـﺎره داﺷـﺘﻪاﻧـﺪ.
ﻣﻬﺠﻮرﻳﺖ و ﺧﻼء
ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﻣﻰﺗﻮان ادﻋﺎ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﺠﻮرﻳﺖ و ﺧﻼء در ﻣﻴﺎن ﻣﻘـﺎﻻت ﻧﻴـﺰ ﺑـﻪ ﭼﺸـﻢ ﻣﻰﺧﻮرد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت، ﻳﻜﻰ از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﻰ ﻛﻪ ذﻳﻞ ﺑﺤﺚ وﻗﻒ گسترش و بروز پيدا كرده، حيطه مربوط به وقف اموال غير مادي من جمله حق تأليف، اختراع و … مي باشد. اين امر مشوقي شد تا به سراغ اين نهاد تقريبا بكر و بسيار مهم رفته و به گوشه اي از آن بپردازيم.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.