تربیت اسلامی یکی از تجلیات بارز پیوند وثیق میان علم و دین به شمار میآید و در چنین جایگاهی است که پیامها و رهنمودهای دینی برآمده از متون اصیل – چونان حجت بیرونی- با استدلالها و برهانهای برخاسته از عقل -چونان حجت درونی- به هم میآمیزند و به مثابه جریانی واحد نمایان میشوند.
از آن جا که هویت کاربردی دانش تربیت اسلامی در قرون گذشته، چندان مجالی برای پرداختن به بحثهای نظری باقی نگذاشته، اکنون که حرکتی نوین برای ساماندهی و بازسازی دانش تربیت اسلامی آغاز گردیده است، ضرورت تبیین هرچه دقیقتر مبانی نظری این حوزه معرفتی احساس میشود.
یکی از مسایل بنیادین نظری در حوزه تربیت اسلامی، بررسی مفهوم عقل و عملکرد آن و بکارگیری حاصل این بررسی در تدوین نظریههای تربیتی است. کتاب حاضر، با چنین هدفی نگاشته میشود و برآن است تا فاصله میان نظر و عمل تربیتی را از طریق نظریهای مبتنی بر مفهوم تعقل، پُر کند.
این نظریه بر اساس مفاهیمی خاص شکل میگیرد، لذا بررسی هر یک از این مفاهیم، مهمترین بخش محتوایی کتاب را تشکیل میدهد؛ آن گونه که شاید به نظر برسد اساساً کتاب تماما به بررسی این مفاهیم اختصاص دارد و این، البته به تعبیری درست است زیرا نظریه مذکور جز با تعیین جایگاه و نقش تعقل و سایر مفاهیم وابسته(نظیر تربیت عقلانی و بصیرت) محقَق نمی شود.
اساساً نوسازی و ساماندهی تربیت اسلامی به مثابه علم، مستلزم انجام پژوهشهایی نوین در ارتباط با جنبهها، مؤلفهها و ویژگیهای گوناگون آن است. از جمله مسایل بسیار اساسی در این عرصه تبیین مفهوم عقل، عملکرد آن و نیز حدود و ثغور عقلورزی است. اما کتاب حاضر علاوه بر گام اساسی اول یعنی تبیین معنای عقل و پدیدار آن(یعنی تعقل)، گام دومی را نیز برمیدارد و آن، عبارتست از تدوین یک نظریه اساسی بر مبنای این تبیین. اگر در انتها چنین امری محقق شود، نگارنده به هدف و مقصود خود رسیده است.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.