نقش آخوند خراسانی در انقلاب مشروطه از دو جهت حائز اهمیت است: الف) تلاش برای تبیین آموزه‌های نظری و سیاسی مشروطیت یعنی ضرورت محدودیت قدرت مطلقه و احیای حکومت قانون و نظارت مردم در حوزه عمومی و امثال ذلک با رویکرد دینی و اسلامی و در واقع استوار نمودن پایه‌های مشروطیت بر شریعت بر اساس مبانی عقلی و نقلی شیعی در عصر غیبت، ب) به‌دست گرفتن سکان هدایت انقلاب مشروطه از لحاظ عملی و تلاش برای جلوگیری از ایجاد انحراف و اعوجاج و تحریف نهضت و حرکت شتابنده جامعه مذهبی ایرانی برای ایجاد تغییر در حوزه عمومی. آخوند خراسانی که خود استاد مراجع طراز اول شیعه در دوران معاصر و زعیم دینی و سیاسی دوران مقارن انقلاب مشروطه قلمداد می‌گردند با همراهی جمعی از علمای دیگر هدایت نظری و عملی انقلاب مشروطه برای خواص و توده مردم را عهده‌دار بودند.
البته جنبش مشروطه‌خواهی در ایران فرجام مطلوبی نداشت و پس از مدتی استبداد با تغییر چهره خود مجدداً رخ نمود و همین امر باعث سرخوردگی بسیاری از حامیان مشروطه و علما گردید. همچنین از لحاظ عملی نیز مدینه فاضله و آرمانی که متولیان مذهب انتظار داشتند محقق نشد.
در این تألیف جناب آقای علی حجتی که از دانش‌آموختگان فاضل دانشگاه امام صادق (علیه السلام) می‌باشند تلاش نموده‌اند با استناد به اسناد و مدارک، جایگاه و نقش آخوند خراسانی در نهضت مشروطه‌خواهی مردم ایران و هدایت انقلاب مشروطه توسط ایشان به ویژه از لحاظ عملی را تبیین نمایند. مطالعه این اثر پژوهشی در آشنا نمودن نسل جدید با تلاش‌های مراجع دینی در هدایت حرکت‌های بزرگ تاریخی در حوزه اجتماعی و سیاسی در دوران معاصر منشأ اثر و در تنویر ابعاد و وسعت نظر آخوند خراسانی در مسائل اجتماعی و سیاسی و آشنایی با مکتب سیاسی نجف که در حوزه‌های علمیه دینی نیز علی‌الاصول کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، قابل مداقّه است…
هنوز بررسیای ثبت نشده است.