مهدویت و جهانی‌شدن، هر دو از جمله مباحث مهم و دغدغه‌های عصر حاضر است. اعتقاد به ظهور منجی و در معنای عام خود، مهدویت، یک باور دینی فراگیر در بین انسان‌ها بوده است. در ادیان مختلف چنین اعتقادی به‌نحو ملموس و بارزی تجلی پیدا کرده است و منجی با تعابیری چون «کلکی» در آیین هندو، «مسیحا» در یهود و مسیحیت، «سوشیانت» در زرتشت و در نهایت مهدی ۴ در فرهنگ اسلامی یاد شده است. چنین باورهایی به‌رغم تفاوت‌های خاص خود، در تاکید بر ظهور یک منجی جهت گشودن راهی نو و جدید فراروی انسان در جهت نیل به یک سعادت ابدی، مشترک هستند.[۱]
از این رو، مهدویت و منجی‌گرایی دغدغه تمامی انسان‌ها در دوران‌های مختلف تاریخ بوده است. در عصر ما نیز که مسائل انسانی و اجتماعی بیش از پیش فراگیر و جهانی گشته، این مسئله، بسیار حایز اهمیت است.
از سویی وضعیت جهانی‌شدن با رشد فناوری ارتباطات همراه بوده که موجب فشردگی زمان و مکان، هم‌جواری مجازی، کش آمدن مناسبات اجتماعی در طول مکان، کوچک شدن جهان و در نهایت به تعبیر مارشال مک لوهان، پیدایش «دهکده جهانی» گشته است.
اهمیت چنین وضعیتی برای ما از دو منظر مطرح و حایز اهمیت است:
- آنکه ما خواسته یا ناخواسته تحت تاثیر چنین پدیده‌ای در قرن ۲۱ قرار داریم و بدین جهت شناخت ابعاد آن جهت تنظیم زندگی خویش ضروری خواهد بود.
- وجه دوم و مهمتر این پدیده برای ما، نسبت و ارتباط آن با اعتقاد دیرین ما نسبت به مهدویت و ظهور منجی موعود۴ می‌باشد. در واقع باور ما به شکل‌گیری حکومتی جهانی، توسط حضرت مهدی ۴ چنین پرسشی را مطرح می‌سازد که چه ارتباط و نسبتی بین مهدویت و حکومت جهانی حضرت مهدی ۴ با پدیده جهانی‌سازی وجود دارد؟ و در واقع سئوال اساسی کتاب همین است.
[۱]. ن.ک، ادیب، مصطفی، جهانی‌شدن و ظرفیت‌های معرفتی دین اسلام.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.