اعتماد و حکمرانی اعتماد در این‌جا می‌تواند گروه‌های دوستی و خویشاوندی، مجامع مذهبی غیرقانونی و مجامع صنفی پراکنده باشد. این‌ها به شکل برحقی از حاکمان می‌هراسند که آنها را از بین ببرند؛ منابع آنها را مصادره کنند و به شکل مخربی در کار آنها مداخله نمایند. بنابراین آنها همواره در تاریخ کوشیده‌اند که خود را در مقابل کنترل سیاسی به روش‌های مختلف حفظ کنند.
اعتماد و حکمرانی
با توجه به مقایسه‌ها در زمان‌ها و مکان‌های مختلف کتاب اعتماد و حکمرانی این سوال را می‌پرسد و به آن پاسخ می‌دهد که چگونه و با چه نتایجی اعضای شبکه‌های اعتماد با رژیم‌های سیاسی ارتباط برقرار می‌کنند؟ با آنها به مصالحه می‌رسند و گاه از آنها دوری می‌جویند؟ از آن‌جا که اشکال مختلف همگرایی بین شبکه‌های گروهی می‌تواند به وجود آورنده رژیم‌های اقتدارگرا، تئوکراتیک و دموکراتیک باشد؛ این کتاب ارائه کننده زمینه مناسبی برای توضیح روند دموکراسی‌سازی و دموکراسی‌زدایی است.داگ مک آدم و سید تارو را مقصر بدانید.
آمستردام
همه قصه در سال ۱۹۹۵ و در یک سخنرانی در شهر آمستردام شروع شد. داگ و سید به همراه ران امین‌زاده با نگاهی تحلیل‌گرانه و نقادانه به کار من نگریستند. دو سال قبل از قضیه آمستردام مک آدام و تارو از ارتباط ضعیف بین مطالعات مربوط به جنبش‌های اجتماعی با عرصه‌های مختلف سیاست صحبت به عمل آورده بودند. مثلاً آنها فکر می‌کردند که کارهای من در مورد انقلاب‌ها، تحولات دولت و جنبش‌های اجتماعی به شکل نامناسبی با تحلیل‌های معاصر جنبش‌های اجتماعی تبیین شدهاند.
سیاست ستیزه‌جویانه
در نشست شهر آمستردام، مک آدام، من و تارو به توافق رسیدیم که با یکدیگر بر روی نگرش‌های نوین درباره سیاست ستیزه‌جویانه کار کنیم؛ به این امید که اندیشه‌هایی شکل بگیرند که بتوانند انواع مختلف بسیج و ستیزه‌جویی را توضیح دهند. از طریق ابتکارات و حمایت‌های باب اسکات و هاریت زوکرمان، بنیاد ملون یک برنامه سه ساله حمایت مالی از مطالعات ما را ارائه کرد و قرار شد کارگاه‌های آموزشی نیز در همین راستا برگزار شود. نهایتاً این گروه شامل پانزده دانشجوی تحصیلات تکمیلی، پنج عضو دانشکده و تعداد زیادی ازمشارکت‌کنندگان موقتی بود.
جامعه‌شناسی آمریکا
درحالی که سید، داگ و من برای یکسال کار شدید در این مرکز با یکدیگر آماده می‌شدیم تا یکسری برنامه‌ها را به نگارش درآوریم؛ یکی از آنها در نشست۱۹۹۷ انجمن جامعه‌شناسی آمریکا با عنوان “دموکراسی، غیردموکراسی و ستیزه‌جویی” ارائه شد. خوشبختانه این گزارش هنوز چاپ نشده و به فراموشی سپرده شده است. در این برنامه، اندیشه‌های گوناگون از سه جنبش اجتماعی و از ارتباطشان با رژیم‌های مختلف صحبت شده بود (به ویژه رژیم‌های دموکراتیک و غیردموکراتیک)؛ ضمن اینکه تحول جنبش‌های اجتماعی در خلال روند دموکراسی‌سازی تبیین شد و اینکه چگونه می‌توانیم سیاست ستیزه‌جویی را به طور کلی توضیح دهیم. با گذشت هفت سال هنوز این مطالب نشان می‌دهد که چه مقدار راه طولانی پیش روی ماست.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.