بررسی ها نشانگر آن است که در سازمان های آموزشی کشور؛ که عهده دار بخش عظیمی از رسالت تعلیم و تربیت جامعه اند؛ نوعی رکود نسبی و فقدان روح پژوهندگی و پویایی علمی و فکری به چشم میخورد؛
لذا سازمان‌های آموزشی که خاستگاه دانش و یادگیری بوده و در عین حال به شدت مؤثر بر محیط و متأثر از آنند، برای آنکه بتوانند با توجه به پیچیدگی و پویایی روزافزون عوامل محیطی و تغییرات بسیار سریع آن، با این تحولات، هماهنگ شده و از چرخه حیات خارج نشوند(تیزرو، ۱۳۸۱) و رسالت خود را، که همان تولید، توسعه و نشر علم است به بهترین و کاملترین وجه ممکن، عملی سازند؛ ضروری است با تجهیز خود به این مفهوم نوین مدیریتی، بسیار کارآتر و اثربخش‌تر از وضعیت موجود ظاهر شوند و به نظر میرسد این مهم میتواند در دستیابی سازما نهای آموزشی به اهدافشان، نقشی بهسزا ایفاء کند.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.