قدرت نرم و سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا

ویژگی های این محصول

این کتاب ویراستاری شده مجموعه‌ای از مقالات اصیل پژوهشی است که نویسندگان و فصول آن اساساً از کنفرانس قدرت نرم و مسائل خارجی ایالات متحده آمریکا انتخاب شده‌اند که توسط گروه پژوهشی قدرت آمریکا (Research Group on American Power) در دانشگاه منچستر در می‌۲۰۰۸ برگزار شد.

قدرت نرم به بخشی از گفتمان سیاسی معمول تبدیل شده است، از زمانی که توسط استاد دانشگاه هاروارد، جوزف نای (Joseph Nye)،
در کتاب سال ۱۹۹۰ خودش، «مرز رهبری: ماهیت در حال تغییر قدرت آمریکا» (Bound to Lead: The Changing Nature of American Power)، ابداع شد، در کتاب سال ۲۰۰۴، «قدرت نرم؛ ابزار موفقیت در سیاست جهانی»
(Soft Power: The Means to Success in World Politics)، تقویت شد و در کتاب «قدرت رهبری» (The Powers to Lead) در سال ۲۰۰۸ به طور مفصل بسط و توسعه یافت. پدید آمدن ضد آمریکاگرایی (Anti-Americanism) گسترده – یا دست کم انگاره منفی نسبت به سیاست خارجی آمریکا، به ویژه به دنبال جنگ تجاوزکارانه بر ضد عراق و در پی آن تصرف نظامی این کشور –  نظرات جدیدی به معانی و ابزارهای قدرت نرم معطوف شده است. دولت باراک اوباما آشکارا قدرت نرم یا به طور دقیق و صحیح، نسخه به لحاظ سیاسی مقبول‌تر آن، یعنی قدرت هوشمند (Smart Power)، را در سیاست خارجی خود گنجانده است. این نوع قدرت، جذاب‌تر به نظر می‌رسد، به ویژه برای انتقادات از نیروی نظامی که به موضوعی عمده برای مخالفان حزب دموکرات از سیاست خارجی رئیس جمهور جورج دابلیو بوش تبدیل شده است؛ در واقع، جوزف نای به مبارزات انتخاباتی با محوریت قدرت نرم سناتور باراک اوباما نزدیک‌تر بود و بعد از انتخابات سال ۲۰۰۸ به عنوان سفیر احتمالی آمریکا در ژاپن مطرح شد. همچنین نای عضو «پروژه اصلاح امنیت ملی» (Project on National Security Reform) بود، کمیته‌ای در سطح بالا و تحت نظر کنگره که در میان موضوعات دیگر، چگونگی ترکیب مطلوب قدرت سخت و نرم آمریکا را بررسی کرد. چند عضو گروه رهبری این کمیته در دولت اوباما به سمت‌هایی منصوب شدند، از جمله دنیس بلر (Dennis Blair)، رئیس سرویس اطلاعات ملی، جیم جونز (Jim Jones)، مشاور امنیت ملی و جیمز استینبرگ (James Steinberg)، معاون وزیر خارجه.

برای نای، قدرت نرم، قدرت جذابیت است، یعنی نفوذ یک نوع الگو که با نفوذ و قدرت مشتق از نیروی نظامی، تحریم‌های اقتصادی و حتی کمک‌های اقتصادی تفاوت دارد. «قدرت نرم» توانایی به دست آوردن خواسته خود از طریق جذب و ترغیب دیگران به پذیرش اهداف است. این نوع قدرت از قدرت سخت یعنی توانایی استفاده از هویج و چماق توان اقتصادی و نظامی برای اجبار دیگران جهت دنبال کردن خواسته‌ها متفاوت است. هر دوی قدرت نرم و سخت در جنگ بر ضد تروریسم مهم هستند، اما جذابیت از اجبار خیلی ارزان‌تر است و سرمایه‌ای است که نیاز دارد تا بیشتر بها داده شود ((Nye, 2004.

مطالعه ۳۵ صفحه آغازین کتاب