مبانی فقهی نهادینه‌سازی شعائر دینی؛ مطالعه موردی حجاب در جمهوری اسلامی ایران

ویژگی های این محصول

حجاب به‌عنوان یکی از مشخصه­های فرهنگ اسلامی امری است که از اَوان بعثت پیامبر بزرگوار اسلام از سوی پروردگار مورد توجه قرار گرفته و درباره رعایت آن سفارشات اکید گردیده است. اینکه حد و حدود حجاب در مورد زنان به چه صورت است و هر یک به رعایت چه بخشی از آن ملزم شده­اند خود بحث مفصلی است، اما اینکه کلیت حجاب از نظر دین مبین اسلام امری ضروری و از واجبات است، محل اتفاق بوده و فقهای بزرگوار تشیع از آغاز بر آن صحّه گذارده ­اند.

فرضیاتی که می‌توان در این کتاب به آن اشاره کرد، عبارتند از:

یک. به‌طور کلی اولین مرحله در پیاده­سازی شعائر و فرامین دینی در سطح جامعه، با توجه به ماهیت این شعائر، به‌کار بردن راهکارها و رویکردهای فرهنگی است. البته طبیعی است که پس از این مرحله و در مواجهه با افرادی که بی­اعتنایی به فضای دینی جامعه را در پیش گرفته­اند، می­توان به برخوردهای قانونی و بعضاً قهرآمیز متوسل گردید.

دو. در مواردی که حرکت به‌سوی فضایی دینی و عاری از حرمت‌شکنی­های مذهبی در جامعه با موانعی مواجه شود، حکومت اسلامی می­تواند با توسل به احکام حکومتی و کاربرد آن‌ها که با توجه به مقتضیات و مصالح هر زمانه مشخص می­شوند، راه خود و جامعه را هموار سازد.

سه. آنچه به‌عنوان وظیفه حکومت در زمینه پیاده­سازی شعائری چون حجاب قابل پذیرفتن است، حوزه حریم عمومی جامعه می­باشد. اما در مورد حریم خصوصی افراد، تا جایی که سر و کاری با حوزه عمومی ندارد، نمی‌توان قائل به ایفای نقش حکومت تا مرحله برخوردهای قهرآمیز گردید.

چهار. در زمان حکومت پیامبر اسلام‌ (۶) و امیر مؤمنان(۷)، بی­حجابی به‌عنوان یک ناهنجاری اجتماعی که نیاز به برخورد قانونی و حکومتی برای مقابله با آن احساس می­شود مطرح نبوده است.

مطالعه ۳۵ صفحه آغازین کتاب