مردم‌شناسی بصری

مردم‌شناسی بصری : در کنار تحقیقات ذکر شده مردم‌شناسانی تلاش کرده‌اند مشخص کنند کدام دسته از موضوعات ارتباطاتی و کدام جنبه از فعالیت‌های مرتبط با رسانه‌های جمعی در قلمروی مشروعیت یافته مطالعه یک “فرهنگ” و در حوزه “یک رشته دانشگاهی” تعریف شده به نام مردم شناسی قرار می‌گیرد. این‌ها همگی حاکی از علاقه‌مندی روزافزون مردم شناسان به مطالعه رسانه‌های جمعی است.

مردم‌شناسی بصری

به عنوان مثال کلی اسکیو و ویلک در مقدمه کتاب خود درباره مردم‌شناسی رسانه (Askew, K., Wilk, R2002:2-10)، ضمن ارجاع به موارد متعددی از تحقیقات مردم شناختی هدف خود را “جلب توجه به اشتراکات و افتراقات در تجربه رسانه و تفسیر آن” می‌داند و بر این نکته تاکید می‌کند که باید شیوه منحصر به فرد مردم‌شناسی در مطالعه رسانه‌ها “به مثابه یکی از وجوه زندگی جمعی معاصر” مورد توجه قرار گیرد.

لیلا ابولغود

لیلا ابولغود و فی گینزبرگ (Ginsburg, F., Abu-Lughod, L. eds. 2002) نیز در کتاب خود “دنیاهای رسانه: مردم‌شناسی در اقلیمی نو” (Media Worlds: Anthropology on New Terrain) بر این باور‌اند که دهه ۱۹۸۰ دوره‌ای بود که بحران بازنمایی سپری شد. منظور آن‌ها از این دوره، دوره‌ای بود که مشروعیت وجودی و امکان ادامه مردم‌شناسی در‌هاله‌ای از ابهام قرار گرفته بود. در واقع در آن زمان مردم‌شناسی در مقابل این ابهام قرار داشت: آیا با از میان رفتن مفهوم سرزمین‌های جدا و دورافتاده‌ای که سنتا محل مطالعه و میدان گردآوری اطلاعات مردم شناختی دانسته می‌شد آیا می‌توان ادامه‌ای برای مردم‌شناسی به عنوان یک شاخه زنده و ضروری از دانش‌های انسانی فکر کرد؟ به گمان ابولغود و گینزبرگ، اگر چه پیشتر نیز برخی از مردم شناسان به مطالعه رسانه‌ها اشتغال داشتند، دهه هشتاد را باید نقطه عزیمت مردم‌شناسی برای تحلیل امروزی رسانه‌ها به شمار آورد.

کریس رایت

کریس رایت (Wright, Chris1988:16) در توضیحی که درباره رشد توجه به مردم‌شناسی بصری ارائه می‌دهد، می‌گوید: “شمار فزاینده دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد مردم‌شناسی شامل دروسی مانند “مردم‌شناسی و بازنمایی” می‌شود و این حاکی از گرایش به تلفیق فرآورده‌های بصری مردم شناسان با مطالعات رسانه‌ای و مردم‌شناسی هنر است”. وی، به عنوان مثال، از برگزاری همایشی با عنوان  “تاملی در صور گوناگون مدرنیتی” یاد می‌کند که بخش مردم شناسی کالج لندن  (University College London) برگزار کرد. دغدغه مردم شناسان در این همایش گزینش راهبردهایی بود که رشته مردم شناسی باید در مطالعه دنیایی که به شکل روزافزون “رسانه‌ای” می‌شود، در پیش گیرد.