همه زیبایی جسم وامدار جان است؛ و اینجا، لفظ، جسم است و معنا جانش؛ و آنکه غنچه لب گشوده جانانش و از سویی زیبایی محصول تالیف است و تالیف نشانه حضور جان، پس کتابی زیباتر که نشان از جانانی می دهد. کتابی که تالیف از جان یافته، طراوت و تازگی می بخشد و رویش می آورد؛ کتابی که نشانگاه جانانی است، دلبری می کند و شور می آفریند.
این قرآن است که به دم جانان، حروف نیز در آن بی تالیفی، شگفتی آفریده اند و به زیبایی دل برده اند:
الف لام میم؛ به دم جانانه حروف نیز جان یافتند و پر رمز و راز شدند؛ و بی دمش کتاب، کتاب افسردگی و قفسه، قفسه بی حاصلی.
الف لام میم؛
به الف، قامت حسنش در آیینه کلامش اراده تجلی کرد؛
و به لام بر کرسی تکلم نشست؛
و با میم، به سخنی دلربا و زیبا، غنچه لب گشود؛
الف؛ بیا خواندن آغاز کن، خواندنی دیگر…
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.