معنیشناسی عقل در قرآنکریم با تکیه بر نظریه‌ی حوزه‌‌های معنایی:غلبه عقل فلسفی، حتی در بحثی چون «عقل‌ورزی در قرآن» هم پیش رفته است. وقتی صحبت از عقل‌ورزی در قرآنکریم می‌شود، ناخودآگاه باز همان معنای فلسفی عقل تداعی شده و انتظار داریم،قرآنکریم هم، همان تصور یونانی نوس در استعمال ارسطویی و نوافلاطونی که دو قرن بعد از نزولش به فلسفه اسلامی راه پیدا کرده است، را اراده کرده باشد.
معنیشناسی عقل در قرآنکریم
اگرچه اخیراً، نویسندگان و محققان، مخصوصاً با مشرب فلسفی، برای راه‌گشایی در مسائلی چون تعارض عقل و ایمان، دفاع عقلانی از دین و… درصدد بوده‌اند که عقل فلسفی و عقل دینی (مخصوصاً عقل‌قرآنی) را از هم بازشناسند؛ اما اولاً،. چنین تحقیقاتی گسترده نبوده و ثانیاً، بیشتر به تبیین عقل فلسفی و گونه‌های آن پرداخته‌اند و کمتر عقل قرآنی را شناسانده‌اند.
با توجه به اهمیت مسأله عقل در مباحثات عصر حاضر و ضرورت توجه
با توجه به اهمیت مسأله عقل در مباحثات عصر حاضر و ضرورت توجه به بازتاب عقل و عقلانیت، حدود کارکرد و حدود مفهومی‌آن، مخصوصاً در حوزه دینی، ضرورت شناساندن عقل قرآنی بیش از پیش آشکار می‌شود.
برای به‌دست دادن معنایی دقیق از عقل در قرآن
برای به‌دست دادن معنایی دقیق از عقل در قرآن، چه باید کرد؟ ما در این تحقیق، برای رسیدن به پاسخ این سؤال، از روش معنیشناسی بهره برده‌ایم.
به‌کارگیری روش‌های معنیشناسی برای چنین تحقیقاتی در حوزه قرآنکریم
به‌کارگیری روش‌های معنیشناسی برای چنین تحقیقاتی در حوزه قرآنکریم، سابقه زیادی ندارد. شاید بتوان از کارهای ایزوتسو[۲] در این زمینه، به‌عنوان نمونه‌های نخست یاد کرد.
دانش معنیشناسی با مطالعه علمی‌معنی، می‌کوشد تا به روابطی که میان واحدهای معنایی یعنی جفت‌های لفظ‌ـ معنا و یا روابط معنا‌ـ معنا
دانش معنیشناسی با مطالعه علمی‌معنی، می‌کوشد تا به روابطی که میان واحدهای معنایی یعنی جفت‌های لفظ‌ـ معنا و یا روابط معنا‌ـ معنا، وجود دارد، دست یافته و توصیفی دقیق از این روابط ارائه کند.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.