نخستين انديشه هاي حديثي شيعه (رويكردها، گفتمان ها، انگاره ها و جريان ها)
ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺗﻼﺷﻰ ﺑﺮاى ﺗﺮﺳﻴﻢ ﺗﺼﻮﻳﺮى ﺗﺎرﻳﺨﻰ ـ ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ ﻣـﺒﻬﻢ ـ از ﮔﻔﺘﻤـﺎنﻫـﺎى اﺧﺘﻼف اﻟﺤﺪﻳﺚ، ﻛﺘﺎﺑﺖ ﺣﺪﻳﺚ، ﻧﻘﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎ، اﺳـﻨﺎد و … در دوره ﻣﺘﻘـﺪم اﻣﺎﻣﻴـﻪ و ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﺗﻄﻮر آنﻫﺎ، ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺗﻼﺷﻰ ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﺎرﻳﺦﮔـﺬارى اﻳـﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻫﺎ، ﻣﺸﺨﺺ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛـﺮد، راﺑﻄـﻪ آنﻫـﺎ ﺑـﺎ ﺗـﺎرﻳﺦ ﺗﻄـﻮر اﻧﺪﻳﺸـﻪ اﻣﺎﻣﻴـﻪ و آراﻳﺶﻫﺎى ﺑﻮﻣﻰ ـ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﻣﺨﺘﻠﻒ در آن دوره ﭼﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ.
پژوهش
اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺗﺨﺎذ روﻳﻜﺮدى ﺗﺎرﻳﺦ اﻧﺪﻳﺸﮕﺎﻧﻰ ﺑﻪ دوره ﻣﺘﻘﺪم اﻣﺎﻣﻴـﻪ (ﺗـﺎ ٢٦٠ق) ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﺪ ﮔﻔﺘﻤﺎن ﺣﺪﻳﺚ در ﻣﻴﺎن ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎى ﺣﺪﻳﺜﻰ و ﺟﺮﻳﺎنﻫﺎى اﻣﺎﻣﻴﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻄﻮر ﭘﻴﺪا ﻛﺮده اﺳﺖ. اﻳﻦ روﻳﻜﺮد ﺗﻼش ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻛﺎرﺑﺴﺖ اﺑﺰارﻫـﺎﻳﻰ ﻫﻤﭽـﻮن ﺟﺮﻳــﺎنﺷﻨﺎﺳــﻰ، ﺗــﺎرﻳﺦاﻧﮕــﺎره، ﺗﻮﺳــﻌﻪ روشﻫــﺎى ﺗﻔﺴــﻴﺮى ﻣــﺘﻦ، دورى از ﭘــﻴﺶﻓــﺮضﻫــﺎى ﻛﻼﻣــﻰ، دراﻧــﺪاﺧﺘﻦ ﻃــﺮحواره ﺗــﺎرﻳﺨﻰ و … ﭘﮋوﻫﺸــﻰ ﺗــﺎرﻳﺦ اﻧﺪﻳﺸﻪاى، در ﻋﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ دﻏﺪﻏﻪﻫﺎى ﺑﻮﻣﻰ و دﻳﻨﻰ، ﻓﺮاﻫﻢ آورد. اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻰ دﻫﺪ، از ﻫﻤﺎن ﻧﻴﻤﻪ ﻧﺨﺴـﺖ ﺳـﺪه اول ﻫﺠـﺮى ﮔﻔﺘﻤـﺎن اﺧﺘﻼف اﻟﺤﺪﻳﺚ (ﻣﻴﺎن اﺻﺤﺎب ﻋﻠﻰ (ع) و ﻋﺎﻣﻪ) از ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎى ﺟﺮﻳـﺎن ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ اﻫﻞ ﺑﻴﺖ (ع) ﺑﻮد.
كربلا
ﭘﺲ از ﺣﺎدﺛﻪ ﻛﺮﺑﻼ زﻣﻴﻨﻪ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮى ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺣﻠﻘـﻪ ﺣﺪﻳﺜﻰ در ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮت ﺳﺠﺎد (ع) ﻓﺮاﻫﻢ ﺷـﺪ. در دوره اﻣـﺎم ﺑـﺎﻗﺮ (ع) ﮔﻔﺘﻤﺎن ﻧﻘﻞ ﺣﺪﻳﺚ ﮔﺴﺘﺮش ﻳﺎﻓﺖ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻤﺎن اﺳـﻨﺎد ﻣﻄـﺮح ﺷـﺪ. در دوره اﻣﺎم ﺻﺎدق (ع) ﻫﻮﻳﺖ ﺟﻤﻌﻰ اﻣﺎﻣﻴﻪ ﻳﺎ ﺟﻌﻔﺮﻳﻪ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓـﺖ. در دوره ﺻـﺎدﻗﻴﻦ (ع) ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ و زﻣﻴﻨﻪ ﮔﻔﺘﻤﺎن اﺧﺘﻼف اﻟﺤﺪﻳﺚ، ﭼﺎﻟﺶ رازﭘﻮﺷﻰ و ﺗﻘﻴﻪ اﻣﺎﻣﺎن ﺑﻮد.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.