در خصوص روابط سیاسی همراه با نوسان ایران و اتحادیه اروپا نظرات مختلفی بیان شده است. برخی معتقدند که ناهمخوانی میان رهیافت ایدئولوژیک و دین مدارانه و قرائت و تفسیر ویژه ایران در مورد موضوعاتی نظیر حقوق بشر، تروریسم و بنیادگرایی، سلاحهای کشتارجمعی، روند صلح خاورمیانه و نیز پافشاری بر دستیابی به انرژی هسته‌ای عوامل اصلی تأثیر گذار بر وجود چالش سیاسی میان اتحادیه اروپایی و جمهوری اسلامی ایران بوده است. از سوی دیگر برخی نیز با تکیه بر جنبههای تاریخی، سیاسی و امنیتی بر این امر تأکید دارند که با قطع مناسبات جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده، واشنگتن از طرق مختلف سعی کرده است تا با اعمال نفوذ بر اتحادیه اروپایی از توسعه روابط میان بروکسل و تهران جلوگیری نماید. ولی از میان دو نظریه فوق به اعتقاد نگارنده تعارضات هویتی – ایدئولوژیک در مورد موضوعات فیمابین دو طرف از جمله مهمترین علل واگرایی در مقاطع مختلف بوده است. در این راستا این نکته حائز اهمیت می‌باشد که با توجه به خصومت سیاسی میان ایران و آمریکا و نیز در دستور کار قرار گرفتن یکجانبهگرایی در سیاست خارجی این کشور و نیز با عنایت به اینکه رویکرد سیاست خارجی ایران مبتنی بر بهره‌گیری از توان سیاسی نیروی دوم در نظام بین‌الملل جهت کاهش فشارهای سیاسی هژمون می‌باشد، نیاز است تا عوامل تأثیرگذار بر واگرایی سیاسی میان جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپا مورد مطالعه قرار گیرند. زیرا اتحادیه اروپایی از جایگاه و نقش مهمی در نظام بین‌الملل و همچنین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برخوردار است و شناخت و مطالعه این روابط در تنظیم و طراحی شایسته سیاست خارجی دو طرف میتواند مؤثر باشد…
هنوز بررسیای ثبت نشده است.