كرامت انساني و فلسفه حقوق بشر (در انديشه علامه طباطبايي)
كرامت انساني و فلسفه حقوق بشر ؛ در دهم دسامبر 1948، مجمع عمومي سازمان ملل متحد در اجلاس پاريس بر اساس قطعنامه كميسيون حقوق بشر اعلاميه جهاني حقوق بشر و شهروندي را تصويب كرد. اين اعلاميه داراي يك مقدمه، 30 ماده و سه قطعنامه ضميمه است كه بيان‌كننده مواد اعلاميه 1948 پاريس بوده و از سوي تدوين‌كنندگان آن به‌صورت قواعد آمره براي كشورهاي جهان تلقي مي‌شود. دليل آن نيز روح حاكم بر مفاد پيمان و پيوستن بسياري از كشورها به اين ميثاق و رويه اجرايي‌كردن قوانين مذكور از سوي دولت‌ها بيان شده است.
اساسي‌ترين
اين اعلاميه به عنوان اساسي‌ترين و ابتدايي‌ترين حقوق انسان‌ها تلقي شده و هر انساني به طور ذاتي، فطري و به صرف انسان‌بودن بهره‌مند از آن دانسته مي‌شود. همچنين، اين مسئله امروزه به عنوان كانون يکي از مهم‌ترين موضوعات عملي مطرح در نظام جهاني و بالتبع نظام جمهوري اسلامي ايران، و نيز يكي از كليدي‌ترين و پربحث‌ترين موضوعات حوزه علوم انساني و اجتماعي و علي‌الخصوص حقوق عمومي قرار گرفته است. اين نگاه ويژه در ادبيات علوم انساني و اجتماعي و حقوق بشر موجب عطف توجه به واژه‌اي به نام «كرامت انساني» مي‌شود.
حقوق بشر
بر مبناي اعلاميه جهاني حقوق بشر. جمهوري اسلامي ايران بارها با اتهام عدم رعايت و توجه به حقوق بشر در موارد متعددي از سوي مجامع بين‌المللي و کشورهاي غربي متهم به نقض اين حقوق شده است. در طي دوران حكومت جمهوري اسلامي ايران مجمع عمومي سازمان ملل به‌جز 2 يا 3 سال همه‌ساله قطعنامه‌اي در مورد نقض حقوق بشر در مواردي مانند انتخابات آزاد، آزادي بيان، حقوق زنان، حق فعاليت گروه‌ها، اقليت‌هاي قومي و مذهبي، اعدام، حقوق كودك، حقوق همجنس‌گرايان و رعايت حريم شخصي عليه حكومت جمهوري اسلامي ايران صادر كرده است.
حقوق
انسان‌ها صرفاً به دليل انسان‌بودن و فارغ از هر گونه تمايز ديگري ذاتاً برخوردار از اين حقوق در نظر گرفته مي‌شوند. حقوق بشر امروزي به معناي حقوقي است كه انسان‌ها تنها به واسطه برخورداري از «كرامت ذاتي انساني» داراي آن شده و در نتيجه به‌منظور تعلق اين حقوق به انسان‌ها، شرايط مختلف اجتماعي، سياسي، فرهنگي، نژادي، جغرافيايي و حتي مذهبي در نظر گرفته نمي‌شود.
کرامت انساني كرامت انساني و فلسفه حقوق بشر
موضوع ذاتي‌بودن «کرامت انساني» در بسياري از مواد اعلاميه جهاني حقوق بشر و شهروندی از جمله مواد 1، 2، 6، 7، 12، 16، 18، 26 و 30 به طور مستقيم يا غيرمستقيم مورد اشاره قرار گرفته است. در حقيقت، ذاتي‌بودن «کرامت انساني» به مثابه اساس حقوق بشر و معيار تعامل اجتماعي و بين‌المللي، در حوزه‌هاي مختلف علوم انساني و حقوقي، از اهميت ويژه‌اي برخوردار شده است.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.